Wetende dat hij sterfelijk was, wilde hij dat niet weten
en wist het daarom niet; welgemoed stapte hij op zijn fiets
snelde met
muziek in de oren via een iPad, verkeersregels
negerend alsof hij er nooit van gehoord had door de stad
warme gevoelens koesterend voor zijn allerliefste schat
die hij echter nooit meer zien zou, want een gierend remmen
was zijn laatste schrik, een grijze personenauto zijn laatste blik.
©
Coos de Goede 2017